«آن نولین»، استاد کالج علوم اقیانوس شناسی، اتمسفریک و زمین دانشگاه اورگون می گوید: معمولا زمانی که برف می بارد مردم علاقه دارند که کمی از آن بخورند اما در این میان نکاتی وجود دارد که باید به آن توجه کرد.

وی که به بررسی یخ و برف در سیستم های آب و هوایی می پردازد معتقد است، بیشتر برفی که می بارد آنقدر تمیز است که بتوان آن را مانند آب نوشیدنی استفاده کرد.

این محقق افزود: دانه های برف در مسیر ابرها تا زمین مسیر طولانی را طی می کنند. مولکول​های آب سرد به ذرات معلق گرد و غبار موجود در هوا یا گرده های شناور چسبیده و در نهایت کریستال های یخی را تشکیل می دهند.

به عقیده نولین، این ذرات همان ذراتی هستند که معمولا همراه با هوای تنفسی وارد شش هایمان می شود. از آن گذشته دانه های برف در مقایسه با قطرات باران دیرتر ذرات آلاینده موجود در هوا را به خود جذب کرده و به تبع آن دیرتر آلوده می شوند.

از نظر علمی خوردن دانه های برف به محض اینکه روی زمین می نشینند مشکلی ندارد اما به تدریج و طی فرآیندی موسوم به «رسوب خشک» ذرات گرد و غبار به آنها چسبیده و به تدریج تیره می شوند.

به گفته این محقق، در این مرحله معمولا برف موجود بر روی زمین تا حد محسوسی به رنگ صورتی کمرنگ درمی آید که ناشی از وجود ذرات ریز جلبکی است که خوردن آن در این وضعیت مشکلاتی را برای سیستم هاضمه ایجاد می کند.