ریزش مو

ریزش مو چیست؟
مو همه جای پوست انسان به جز کف دست و پای می روید، اما برخی از موها به قدری نازک هستند که تقریبا نامرئی می باشند. مو از پروتئینی به نام کراتین تولید می شود که در فولیکول های مو در لایه بیرونی پوست ساخته می شود. هنگامی که فولیکول ها سلول های جدید مو تولید می کنند، سلول های قدیمی روی سطح پوست با نرخ حدود شش اینچ در سال به بیرون فشار داده می شوند. مویی که شما می توانید ببینید در واقع رشته ای از سلول های مرده کراتین می باشد. به طور میانگین سر یک بزرگسال حدود ۱۰۰۰۰۰ تا ۱۵۰۰۰۰ مو دارد و روزانه تا حدود ۱۰۰ تا از آنها را از دست می دهد؛ دیدن چند تار مو روی شانه لزوما نشانه ی هشدار دهنده ای نیست.
در هر زمان در حدود ۹۰ درصد از موها در پوست سر یک فرد در حال رشد می باشند. هر فولیکول چرخه حیات مختص خود را دارد که متاثر از سن، بیماری و گستره ی وسیعی از عوامل می باشد. این چرخه حیات به سه مرحله تقسیم می شود:
فهمیدن ریزش مو
در مورد ریزش مو بیشتر بدانید:
مبانی
نشانه ها
درمان
پیشگیری
• آناژن – رشد فعال مو می باشد که پس از دو تا شش سال پایان می یابد.
• کاتاژن – رشد موی انتقالی که دو تا سه هفته به طول می انجامد.
• تلوژن – مرحله استراحت که پس از دو تا سه ماه پایان می پذیرد؛ در پایان مرحله استراحت مو ریزش پیدا می کند و موی جدید جایگزین آن می شود و سیکل رشد مجددا آغاز می شود.
با افزایش سن، نرخ رشد مو در افراد کاهش پیدا می کند.
از دست دادن مو انواع مختلفی دارد که آیوپسیا یا ریزش مو نام دارد:
• ریزش موی فسادی شرایط طبیعی است که در آن مو با افزایش سن نازک می شود. فولیکول های موی بیشتری در مرحله ی استراحت قرار می گیرند و موهای باقی مانده کوچکتر و کمتر می شوند.
• ریزش موی آندروژنیک شرایطی ژنتیکی است که می تواند هم مرد و هم زن را تحت تاثیر قرار دهد. مردها در این شرایط، که طاسی الگوی مردانه نام دارد، می توانند از سنین جوانی حدود بیست سال از ریزش مو رنج ببرند. این موضوع با عقب رفتن خط مو و ناپدید شدن تدریجی مو از تاج و پوست جلوی سر نمایان می شود. زنان مبتلا به این بیماری، که طاسی الگوی زنانه نام دارد، تا حدود ۴۰ سالگی و یا شاید هم بعد تر نازک شدن مو را به شکل محسوس تجربه نمی کنند. آنها نازک شدن مو را به طور کلی در تمام پوست سر تجربه خواهند کرد و گسترده ترین ریزش مو در تاج سر رخ می دهد.
• ریزش موی آره آتا اغلب ناگهانی آغاز می شود و منجر به کچلی تکه ای در کودکان و بزرگسالان جوان می گردد. این بیماری می تواند منتج به کچلی کامل شود. اما در حدود ۹۰ درصد از افراد با این بیماری، موها در عرض چند سال بازیابی می شوند.
• ریزش موی جامع منجر به ریزش موی تمام بدن، شامل ابروها، مژه ها و موهای ناحیه ی تناسلی می شود.
• تریکوتیلومانیا که اغلب در کودکان دیده می شود، یک اختلال روانی است که فرد موی خود را می کشد و می کند.
• هاله تلوژن تنک شدن موقت مو در بالای پوست سر می باشد که به علت تغییرات در چرخه ی رشد مو رخ می دهد. بخش عظیمی از موها همزمان در مرحله استراحت قرار می گیرند که باعث ریزش مو و به تبع آن تنک شدن موها می گردد.
چه چیز باعث ریزش مو می شود؟
پزشکان نمی دانند که چرا برخی از فولیکول های مو به گونه ای برنامه ریزی شده اند که بازه ی رشد کوتاهتری نسبت به بقیه داشته باشند. به هر جهت، عوامل بسیاری می توانند بر ریزش مو تاثیر بگذارند:
• هورمون ها، مانند سطوح غیر طبیعی آندروژن (هورمون های مردانه که بطور معمول توسط آقایان و خانم ها تولید می شود)
• ژن، هم از پدر و هم از مادر ممکن است تاثیری بر استعداد طاسی الگوی زنانه و یا مردانه گذاشته شود.
• استرس، بیماری و وضع حمل می توانند منجر به ریزش موی موقت شوند. عفونت های قارچی نیز می توانند منتج به ریزش مو شوند.
• داروها، شامل داروهای شیمی درمانی مورد استفاده در درمان سرطان، رقیق کننده های خون، مسدود کننده های بتا مورد استفاده در کنترل فشار خون و قرص های ضد بارداری می توانند منجر به ریزش موی موقتی شوند.
• سوختگی، زخم و اشعه X می توانند منجر به ریزش موقتی مو شوند. در این موارد،رشد طبیعی مو با بهبود کامل بر خواهد گشت.
• بیماری های خود ایمنی می توانند منجر به ریزش موی آره آتا شوند. در کچلی منطقه ای، سیستم ایمنی بدن به دلایلی نامعلوم وارد عمل می شود و روی فولیکول های مو اثر می گذارد. در بسیاری از افراد مبتلا به کچلی منطقه ای، رشد مو باز خواهد گشت، اگرچه در مقطعی بسیار تنک و نازک با رنگی روشن تر از حالت معمول خواهد بود.
• آرایش، مانند شامپو کردن مداوم، فر کردن، رنگ کردن منجر به تنک شدن و نازک شدن کلی مو خواهد شد که این امر با ضعیف و شکننده شدن مو رخ خواهد داد. توری های قیطانی تنگ، استفاده از غلطک یا بیگودی های داغ، و قرار دادن مو در وضعیت هایی برای فر کردن آن نیز می توانند منجر به آسیب و شکستن مو شوند. با این حال این موارد طاسی ایجاد نمی کنند. در اکثر موارد رشد مو با حذف عامل اصلی ایجاد کننده مشکل بر خواهد گشت. با این حال، آسیب شدید به مو یا پوست سر گاهی اوقات باعث طاسی های منطقه ای دائمی می شود.
• بیماریها، بیماری تیروئید، لوپوس، دیابت، کمبود آهن، اختلالات غذایی و کم خونی می توانند باعث ریزش مو شوند، اما با درمان این بیماری های وضعیت رشد مو به حالت عادی باز خواهد گشت.
• رژیم غذایی. رژیم غذایی کم پروتئین و یا به شدت کم کالری نیز می تواند منجر به ریزش موی موقتی شود.