در مطالعه‌ای که در این دانشگاه انجام شد، بر استفاده از گوشی هوشمند توسط 28 نفر (20 زن و هشت مرد با میانگین سنی 29 سال) طی بازه زمانی دو هفته‌ای نظارت شد.

این شرکت‌کنندگان یک پرسشنامه PHQ-9 را پر کردند که معمولا برای ارزیابی افسردگی به کار می‌رود و پرسش‌هایی درباره غمگین‌بودن، ناامیدبودن و اختلالات خواب در آن مطرح شده است.

دانشمندان با بررسی این پرسشنامه و همچنین میزان استفاده از گوشی هوشمند دریافتند 14 سوژه‌ای که بالاترین افسردگی را در پرسشنامه PHQ-9 از خود بروز داده بودند، زیاد از گوشی استفاده می‌کردند.

آن‌ها به طور میانگین 68 دقیقه در روز از تلفن همراه استفاده می‌کردند. این در حالی بود که سایر افراد 17 دقیقه با گوشی در ارتباط بودند. افراد افسرده همچنین اوقات بیشتری را در منزل می‌گذراندند.

در حالی که استفاده از گوشی هوشمند ممکن است نشان‌دهنده تماس با افراد بیشتری تصور شود، محققان معتقدند استفاده زیاد از تلفن همراه نشان‌دهنده فعالیت‌های غیراجتماعی مانند وبگردی و بازی‌کردن است. این امر همچنین ممکن است نمونه‌ای از رفتار اجتنابی باشد که افراد برای اجتناب از برخورد با اضطراب‌های روانی از آن استفاده می‌کنند.

این موضوع که سوژه‌ها کمتر منزل را ترک می‌کردند با این واقعیت مطابقت دارد که افراد افسرده انگیزه‌ای برای بیرون‌رفتن و انجام امورشان را ندارند و به جای آن تمایل دارند که مفعول باشند.

این پژوهش، ارتباط استفاده از تلفن همراه با سطح افسردگی سوژه‌ها را با 87 درصد دقت تعیین کرد.

در حالی که رویکردهایی مانند استفاده از پرسشنامه می‌توانند مفید باشند، محققان معتقدند بیماران در اجرای شیوه‌های خودارزیابی اغلب فاقد دقت لازم هستند؛ اما دانشمندان هم‌اکنون ارزیابی عینی از رفتار مرتبط با افسردگی در اختیار دارند.

جزئیات این پژوهش در مجله Medical Internet Research ارائه شده است.