مدت‌ها پیش مشخص شده‌ بود که ارتباطی میان کوچک شدن هیپوکامپ مغز و افسردگی وجود دارد، اما مطالعات قبلی نتوانسته ‌بودند در این زمینه به نتیجه‌گیری قطعی برسند. اندازه کوچک نمونه مورد بررسی، انواع مختلف افسردگی و سطوح مختلف درمان و همچنین تفاوت در روش‌های جمع‌آوری اطلاعات و تفسیر نتایج باعث شده بود که یافته‌ها در این زمینه با هم تناقض داشته باشد.

محققان یک موسسه مغز و تحقیقات ذهنی در آمریکا، اسکن مغز 9000 نفر را مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه رسیدند که افسردگی‌های طولانی مدت باعث آسیب به مغز می‌شود.

کوچک شدن هیپوکامپ در بین آن دسته از افرادی که افسردگی آنها قبل از 21 سالگی شروع شده و همچنین در افرادی که دوره‌های برگشت افسردگی را تجربه می‌کنند، گزارش شده ‌است. در نتیجه این تداوم افسردگی است که مغز آسیب می‌بیند.

یان هیکی، از محققان ‌این پژوهش گفت: کوچک شدن هیپوکامپ در آن دسته از افرادی که فقط یک دوره افسردگی را تجربه کرده‌اند، مشاهده نمی‌شود. بنابراین این آسیب مغزی، عامل مستعدکننده‌ افسردگی نیست، بلکه یکی از عواقب افسردگی است.

هیپوکامپ بخشی از سیستم لیمبیک مغز است که به عنوان مرکز احساسات شناخته می‌شود. این سیستم همچنین در بردارنده بادامه یا آمیگدال است که یکی دیگر از بخش‌هایی است که می‌تواند تحت‌تاثیر افسردگی قرار بگیرد.

هیپوکامپ در تشکیل حافظه جدید نقش مهمی بازی می‌کند. با این حال هیکی تاکید ‌کرد که حافظه تنها به معنای به یاد آوردن پسورد نیست.

وی افزود: وضعیت حافظه شما صرفا حل کردن جدول سودوکو یا به خاطرآوردن پسورد نیست، بلکه تمام مفاهیم و انگاره‌هایی است که ما از خودمان داریم.

وی ادامه‌ داد: بسیاری از آزمایش‌هایی که بر روی حیوانات انجام شده، نشان می‌دهد که وقتی هیپوکامپ کوچک می‌شود، تنها حافظه نیست که دستخوش تغییر می‌شود بلکه تمام رفتارهای مرتبط با آن نیز تغییر می‌کند. بنابراین کوچک شدن با از دست رفتن عملکرد افراد همراه است.